Rouwen om een dierbare die je verloren hebt, is iets wat we allemaal kennen. We hebben het zelf ervaren of we zien dit bij mensen om ons heen. Maar wist je dat je ook kunt rouwen om andere dingen? Zoals het verlies van je baan, je huwelijk of bijvoorbeeld je huis. Dat zijn zaken die een grote impact op iemand hebben. Wat we vaak wel zien is dat iemand na verloop van tijd het verlies van baan, huwelijk of huis een plek weten te geven. Naast deze zaken heb je ook nog het verlies van je gezondheid. Wanneer je chronisch ziek bent, kun je niet meer de dingen doen die je voorheen wel kon of dingen die je zo graag nog wilde doen. Je leven verandert en het is iets waar je elke dag mee moet dealen. Daarom wordt dit verlies ook wel 'levend verlies' genoemd. 

Daar ben ik dan weer. Na lang niets meer van me te hebben laten horen, heb ik besloten de draad weer op te pakken. Hierbij twijfelde ik erg of ik simpelweg zou starten met een informatief blogartikel en het daarbij te laten of dat ik een persoonlijk bericht zal delen over waarom ik zo lang inactief ben geweest op de site. Ik heb gekozen voor openheid. De afgelopen twee jaar is er namelijk zoveel gebeurd in mijn persoonlijk leven dat er geen ruimte was voor dat wat ik eigenlijk zo graag doe, blogartikelen schrijven.

Altijd pijn en andere klachten hebben en de invloed hiervan op je leven, kan veel stress geven. Dusdanig veel stress, dat je zelfs een burn-out kunt krijgen. Vaak koppelen mensen een burn-out met te veel werkstress, een zware baan en jezelf overwerken. Maar een burn-out betekent opgebrand en uitgeput. Dit zijn dingen die ook kunnen gebeuren los van je werk. Je kunt dan overspannen raken of, een graadje erger, een burn-out krijgen.Dat dit kan gebeuren wanneer je chronisch ziek bent is nog niet eens zo gek. Je hebt natuurlijk minder energie dan een gemiddeld persoon. Je kunt dus minder belastbaarheid aan, ook wel draagkracht genoemd, en dat terwijl je belastbaarheid misschien juist lager is, door bijvoorbeeld behandelingen, doktersafspraken, nieuwe medicatie en de bijbehorende bijwerkingen en de mentale belasting die het hebben van een chronische ziekte met zich meebrengt. Vaak staan dagen in het teken van je ziekte, ook op 'goede' dagen. 'Wanneer moet ik mijn medicatie innemen? Heb ik nog wel genoeg? Welke dingen deze week moet ik afzeggen? Is die ene afspraak op één dag niet te veel? Wat als ik eerder naar huis moet? Ik ben alleen maar een last voor anderen'. Als je hier bovenop ook nog een gezin hebt, een huishouden en eventueel een baan/studie, wordt het allemaal erg pittig. Daarnaast hebben veel mensen met chronische klachten de mentaliteit van: niet zeuren maar doorgaan. Grenzen aangeven is moeilijk. Je wil er immers niet steeds aan toegeven. Bovendien voel je elke dag waarschijnlijk van alles. Daardoor weet je soms niet of het van je ziekte komt, de medicatie of dat het dus een teken is van een burn-out. Hierdoor zul je minder snel naar de dokter gaan en kabbelen deze symptomen dus maar voort. Je denkt misschien dat het bij je ziekte hoort of dat het een logisch gevolg is van je ziekte. Toch zijn er wel degelijke symptomen die alarmsignalen zijn van een burn-out. Enkele symptomen die op de site van psyned (psychologen Nederland) worden genoemd:

In deze moderne maatschappij, levend in een welvarend westers land, zijn we eraan gewend geraakt dat je de beschikking hebt over goede zorg. Je belt de huisarts voor een afspraak, er zijn tal van medicijnen, een zorgverzekering, ziekenhuizen enz. Er is al veel kennis over ziektes en deze kennis wordt steeds meer vergroot door wetenschappelijk onderzoek. Lang geleden was dit anders. Terwijl er eeuwen geleden natuurlijk ook al mensen waren met ziektes. Die moesten het doen met de lokale kwakzalver en medicijnen bestonden vooral uit pijnbestrijding d.m.v. planten en kruiden. Soms hielpen deze zeker wel maar soms ook helemaal niet. Er werden zelfs middelen gebruikt die meer schade brachten dan dat ze goed deden zoals aderlaten en het toedienen van kwik. 'Vroeger was alles beter' gaat in ieder geval hier dus niet op. 

Op 21 maart heb ik een daith piercing laten zetten bij de VNS kliniek in Uden. Ik was zelf vrij sceptisch omdat het niet wetenschappelijk bewezen is, er veel geld voor wordt gevraagd en er een placebo effect kan optreden. Echter zijn er momenteel geen andere opties voor mij en heb ik nog altijd bijna dagelijks migraine. Ik trok dus de stoute schoenen aan, onder het mom 'baat het niet, dan schaadt het niet'.  In dit artikel vertel ik jullie over mijn ervaring. 

Moe, weinig energie. Dat heeft iedereen wel eens. Even gas terug nemen of een nacht goed slapen, doet dan wonderen. Maar wat als je altijd moe bent? Oftewel, last hebt van chronische vermoeidheid? Het is een veel gehoord symptoom wanneer je chronisch ziek bent. Ook kan het een op zichzelf staand iets zijn. De vermoeidheid IS dan de chronische ziekte. Wanneer je mogelijke andere oorzaken hebt kunnen uitsluiten (lichamelijke en geestelijke) en je weet dat de vermoeidheid een kenmerk is van de chronische ziekte die je hebt of je lijdt aan het chronisch vermoeidheidssyndroom, lees dan verder. 

Beste neuroloog,

Het is een veelgehoorde klacht in deze moderne wereld. Rust is vaak moeilijk te vinden. Er zijn te veel eisen die aan ons worden gesteld en niet genoeg uren in een dag. De huidige technologie maakt dat we altijd 'aan' staan. Veel mensen voelen zich hierdoor gestrest en gejaagd. Zeker wanneer je dan ook nog eens chronisch ziek bent, kan je stress level hoger zijn. Als je namelijk kampt met pijn en/of vermoeidheid, heb je vaak nog minder uren in de dag om bepaalde taken uit te kunnen voeren. En de pijn zelf, zorgt ook voor stress. Rust is daarom van essentieel belang. Je hebt het nodig om te ontstressen en jezelf weer op te laden. 

Migrainepatiënten weten maar al te goed dat migraine meer is dan alleen hoofdpijn. Het is een hersenziekte en aanvallen kunnen gepaard gaan met allerlei symptomen, zoals aura's zien en geen licht, geluid en/of geuren kunnen verdragen. Maar wist je dat migrainepatiënten ook sensorische symptomen kunnen ervaren, buiten hun aanvallen om?

Als chronisch ziek persoon slik je waarschijnlijk regelmatig medicatie. Sommige mensen hebben er veel nodig, andere minder. Je kunt medicatie slikken om je ziekte onder controle te krijgen en te houden, zoals bijvoorbeeld bij reuma of de ziekte van Crohn. Daarnaast kan het zijn dat je (ook) pijnmedicatie neemt, op dagen of momenten dat het anders niet leefbaar is. Er kunnen verschillende redenen zijn waarom iemand zijn/haar medicatie niet inneemt zoals teveel bijwerkingen, negatieve verwachtingen, het vergeten of te weinig motivatie/geloof in de werking. Ook schaamte kan hierin een rol spelen. Mensen willen bijvoorbeeld niet toegeven dat ze medicatie slikken, bijvoorbeeld antidepressiva, omdat ze geen label van ‘depressief persoon’ opgeplakt willen krijgen. Ze zijn bang voor taboes of vooroordelen.

Wanneer je chronisch ziek bent of kampt met onverklaarbare klachten, heb je waarschijnlijk al veel verschillende dokters bezocht. Wanneer de reguliere geneeskunde niet het gewenste effect oplevert, gaan mensen vaak over op meer alternatieve behandelingen zoals homeopathie of accupunctuur. Nog een stapje verder zijn zaken zoals reiki. Ook ik heb uit pure wanhoop van alles geprobeerd. Maar in hoeverre werken deze dingen echt? En doen ze echt wel meer goed dan kwaad?

We doen het allemaal. Onszelf vergelijken met anderen. Sociale vergelijking is de theorie die ervan uitgaat dat mensen hun prestaties, gevoelens en meningen vergelijken met die van anderen om erachter te komen hoe zij er voor staan of hoe zij het doen.