Het is een veelgehoorde klacht in deze moderne wereld. Rust is vaak moeilijk te vinden. Er zijn te veel eisen die aan ons worden gesteld en niet genoeg uren in een dag. De huidige technologie maakt dat we altijd 'aan' staan. Veel mensen voelen zich hierdoor gestrest en gejaagd. Zeker wanneer je dan ook nog eens chronisch ziek bent, kan je stress level hoger zijn. Als je namelijk kampt met pijn en/of vermoeidheid, heb je vaak nog minder uren in de dag om bepaalde taken uit te kunnen voeren. En de pijn zelf, zorgt ook voor stress. Rust is daarom van essentieel belang. Je hebt het nodig om te ontstressen en jezelf weer op te laden. 

Er is een duidelijk verschil tussen acute pijn en chronische pijn. Acute pijn ontstaat vaak direct na een ongeval. Er is schade ontstaan en hierbij heeft pijn een specifiek doel. De pijn is een signaal dat er iets aan de hand is en dat er rekening gehouden dient te worden met een bepaald lichaamsdeel om verdere weefselschade te voorkomen. Chronische pijn kent echter vaak geen duidelijke oorzaak en doel. Het kan zijn dat na weefselschade, chronische pijn ontstaat terwijl de schade al herstelt is. Maar meestal ontstaat chronische pijn zonder weefselschade vooraf. Na bezoek bij een arts, (vaak een heel medisch circuit) blijkt dat er niets te vinden is wat de aanhoudende pijn kan verklaren. En dat kan enorm frustrerend zijn want je voelt de pijn immers wel. Vaak gaat men dan van de ene arts naar de andere en proberen ze allerlei medicijnen, behandelingen en therapieën, vaak zonder resultaat. En dat zorgt voor veel teleurstelling en het gevoel niet begrepen te worden. Bij een kleine groep mensen blijft de pijn na de acute fase nog steeds bestaan. Hoe kan het toch dat je pijn blijft houden, terwijl er geen weefselschade (meer) is? Dit kan verschillende oorzaken hebben. Het kan zijn dat de pijn tijdens de acute fase zeer ernstig of langdurig was. Daarnaast spelen ook gedragsmatige en/of psychologische factoren een rol, zoals angst, depressie of negatieve associatie van eerdere ervaringen van pijn. Na een acute fase verdwijnt de sensitisatie (pijn) bij de meeste mensen maar bij sommigen kan het langer aanhouden en dan spreken we van centrale sensitisatie.

Yoga. Wie kent het niet. Het komt van het hindoeïsme en leert de geest, het gevoel en het lichaam te beheersen om tot hogere sferen te komen. Dit klinkt allemaal wat zweverig en veel mensen hebben dit idee ook bij yoga. Maar yoga in een meer alledaags en westers concept bestaat uit een reeks oefeningen die het evenwicht in het menselijk systeem herstellen. Natuurlijk is het wel wat meer dan een beetje rekken en strekken. 

Vrijwel iedereen die kampt met een chronische vorm van hoofdpijn en daarvoor in behandeling is bij een neuroloog, heeft er mee te maken gehad; het vermoeden van de neuroloog dat het gaat om medicatie overgebruik, oftewel hoofdpijn/migraine door het teveel nemen van medicijnen. Dit betreft dan meestal triptanen. Om zeker te weten dat het geen medicatie afhankelijke hoofdpijn betreft, vraagt de neuroloog je eerst 2 tot 3 maanden te stoppen met alle medicatie. De hoofdpijn die daarna uiteindelijk overblijft, is je werkelijke hoofdpijn. De hoofdpijn waardoor je überhaupt met de medicatie begonnen bent. Voor sommigen mensen werkt dit. Zij knappen na deze medicatievrije weken erg op en houden er uiteindelijk minder hoofdpijn aan over. Bij hen was er dus sprake van medicatie afhankelijke hoofdpijn. Toch blijkt bij een groot deel van de patiënten geen verandering op te treden. Zij kampen nog steeds met een chronische vorm van hoofdpijn en/of migraine. 

Naast mijn chronische migraine, kamp ik al jaren met intense moeheid. Ik heb altijd onwijs weinig energie. Ik heb hiervan altijd de chronische migraine de schuld gegeven en mijn triptaan gebruik. Een groot deel van de moeheid zal ook zeker hierdoor worden veroorzaakt of in stand worden gehouden. Maar de laatste tijd kreeg ik steeds meer andere 'vage klachten'.  Klachten die iedereen wel eens heeft en waarvoor je niet zo snel naar de dokter gaat zoals misselijkheid, duizeligheid, concentratieproblemen, niet op de juiste woorden kunnen komen (afasie) en het uitblijven van de menstruatie. Maar al deze klachten bij elkaar en het steeds erger worden van de klachten, heeft me uiteindelijk toch naar de huisarts doen laten gaan. Vooral die intense moeheid was erg. Mijn huisarts heeft toen een uitgebreid bloedonderzoek laten doen en wat bleek?