Mijn hoogsensitiviteit

Veel mensen met migraine en/of hoofdpijnklachten zijn ook hoogsensitief. Zelf ben ik ook een hsp'tje en in dit artikel vertel ik je hoe ik dit zelf ervaar. 

Kinderjaren:
Als baby viel het al op dat ik niet van drukke rumoerige omgevingen hield. Ik huilde dan snel en de ultieme manier om me stil te krijgen was veilig in mijn eigen bedje, op mijn eigen kamertje. Ik was ook toen al een echte slaapkont. Binnen no time sliep ik al de hele nacht door. Dit had ik echt nodig.
Voor het eerst naar de kinderopvang en daarna naar school, was voor mij doodeng. Ik huilde alles bij elkaar want dit was immers een onbekende omgeving met onbekende mensen. Ik keek de kat uit de boom maar na verloop van tijd vond ik school erg leuk. Ik ging er huppelend naar toe. Spelen met andere kinderen en nieuwe dingen leren vond ik super. Maar zodra de bekende basisschool structuur werd onderbroken door bijvoorbeeld een andere juf, een speciale themaweek of de laatste week voor de grote vakantie, was ik minder enthousiast. Dit was immers onbekend en daarom 'eng'. Ook had ik er veel moeite mee wanneer de juf boos was, ook al was dit op een ander kindje. De sfeer veranderde immers op dat moment, en dat trok ik me erg aan. Het kwam natuurlijk ook voor dat mijn vader of moeder moesten mopperen op mij, ik barste dan in huilen uit. Ook wanneer mijn broer op zijn kop kreeg. Ik was hier erg gevoelig voor. 
Al vanaf de kleuterklas kamp ik met hoofdpijn. Niet in de erge mate zoals ik het nu heb, maar het is wel altijd een deel van mij geweest.

Jeugdjaren:
De eerste tijd op de middelbare school was vreselijk. Ik had last van erge faalangst, depressies en daarnaast hadden we een erg drukke klas met veel kliekjes. Ik vond geen aansluiting bij de rest, was erg gevoelig en kon huilen om een scheet. En wat gebeurd er als je met regelmaat huilt in een middelbare school klas? Juist, dan ben je een 'huilebalk'.  Deze benamingen zijn vaak naar mijn hoofd geslingerd en toch lukte het me niet de tranen te bedwingen, ook al deed ik nog zó mijn best. Al snel kom je dan in een vicieuze cirkel terecht.
In jaar twee kwam ik in een andere klas terecht en vanaf dag één heb ik daar aansluiting gevonden bij een leuke groep meiden. Kortom, de veiligheid keerde terug en zodra ik me ergens veilig voel kan ik mezelf zijn en dat gebeurde toen ook. Vanaf die dag was ik weer mijn vrolijke zelf en de rest van de jaren op de middelbare school heb ik met ontzettend veel plezier doorlopen. Ik was de kletskont van de klas. 

Hoofdpijn:
Hoofdpijn heeft helaas altijd een grote rol in mijn leven gespeeld. Zoals al eerder gezegd, al vanaf de kleuterleeftijd kamp ik met hoofdpijn. Wie weet had ik het al als baby! 
Naast het feit dat ik migraine heb en dit hormonaal is komt mijn hoofdpijn wellicht deels ook door mijn hoogsensitiviteit. Er zijn tal van triggers waardoor ik direct hoofdpijn krijg: te veel geslapen, te weinig geslapen, te vast geslapen, te druk, te warm, alcohol, te weinig of te laat gegeten, te weinig gedronken, stress, verdriet, woede enz. Er hoeft maar iets te gebeuren en ik krijg hoofdpijn, soms is de reden niet eens te achterhalen. Dit betekent dat er  geen dag voorbij gaat dat ik geen hoofdpijn of migraine heb. Ook al houd ik er nog zo'n rekening mee. En dat is soms zwaar vooral omdat er weinig begrip is omtrent hoofdpijn. Feit is dat het je ontzettend kan belemmeren in je dagelijkse leven.

Ontdekking:
Ik ontdekte dat ik hoogsensitief was toen ik bij een therapeut voor natuurgeneeskunde en psychotherapie belande. Deze man was tevens paranormaal begaafd. Binnen no time wist hij waar het hem in zat. En eindelijk vielen alle puzzelstukjes op zijn plek. Ik herkende het allemaal zo goed. Dit was zo'n fijn gevoel. Er was niets 'mis' met mij, ik was gewoon hoogsensitief!
Hij heeft me geholpen hier beter mee om te leren gaan en me ook af te schermen voor al die prikkels, energieën of hoe je het ook wilt noemen. Meestal lukt dit, niet altijd. Het blijft soms vallen en opstaan maar hoe ouder ik word, hoe beter ik mijn grenzen ken en vooral; deze ook durf en kan aangeven.

Maar liefst 20% van de mensen is hoogsensitief en het is ook wetenschappelijk bewezen, dus aanstellerij is het zeer zeker niet. Steeds meer mensen kennen het begrip ook wel, ook al is het natuurlijk moeilijk te weten wat het precies inhoudt. Ook omdat dit voor iedereen soms wat kan verschillen. Eén ding is wel zeker, er is een verschil in gevoelig zijn of hooggevoelig zijn oftewel sensitief. Dit wordt nogal eens door elkaar gehaald en mensen noemen zich tegenwoordig te pas en te onpas hooggevoelig. Dit, moet ik eerlijk bekennen, tot soms grote ergernis! Soms lijkt het bijna een hype om hoogsensitief te zijn maar het is echt niet altijd zo leuk!

Nu:
Tegenwoordig ken ik mijn eigen grenzen goed en durf ik ze steeds beter aan te geven ook al blijft het soms moeilijk je niks aan te trekken van wat mensen hier mogelijk van vinden. In de praktijk kom je toch vaak mensen tegen die je niet begrijpen. Dit gaat de ene keer beter dan de andere keer. Naast mijn beperkingen heb ik ook geleerd dat hoogsensitiviteit ook veel moois op kan leveren. Je voelt mensen goed aan, je staat open waardoor je ook veel moois ziet wat voor andere onzichtbaar blijft. Bovendien ervaar je gevoelens en emoties extra intens, waardoor je intens kunt genieten van kleine dingen. Je kunt er je kracht uithalen.
Het is belangrijk in balans te blijven en op tijd op de rem te trappen, dan heb ik echt behoefte mezelf even terug te trekken. Want als hoogsensitief persoon ben je immers snel overprikkeld. En dat terwijl we eigenlijk zo veel willen en van alles leuk en interessant vinden! Daardoor voelt het soms, ook nu nog voor mij, dat ik dingen moet missen door mijn hoogsensitiviteit.

Maar soms is de voor de hand liggende weg niet jouw weg en zal je een andere route moeten nemen, maar uiteindelijk kom je er toch wel :)

Herken jij jezelf in bovenstaand verhaal? Hoe uit de hoogsensitiviteit zich bij jou?