Sommige van ons kampen al met klachten van kinds af aan. Of sommige van ons hebben zelf een kindje die al kampt met chronische gezondheidsklachten. Het is zwaar voor een kind en zwaar om als ouder te zien dat je kind het soms al zo moeilijk heeft. En hoe jonger ze zijn, hoe moeilijker het soms is dingen begrijpelijk te maken en uit te leggen.
Naast mijn chronische migraine, kamp ik al jaren met intense moeheid. Ik heb altijd onwijs weinig energie. Ik heb hiervan altijd de chronische migraine de schuld gegeven en mijn triptaan gebruik. Een groot deel van de moeheid zal ook zeker hierdoor worden veroorzaakt of in stand worden gehouden. Maar de laatste tijd kreeg ik steeds meer andere 'vage klachten'. Klachten die iedereen wel eens heeft en waarvoor je niet zo snel naar de dokter gaat zoals misselijkheid, duizeligheid, concentratieproblemen, niet op de juiste woorden kunnen komen (afasie) en het uitblijven van de menstruatie. Maar al deze klachten bij elkaar en het steeds erger worden van de klachten, heeft me uiteindelijk toch naar de huisarts doen laten gaan. Vooral die intense moeheid was erg. Mijn huisarts heeft toen een uitgebreid bloedonderzoek laten doen en wat bleek?
Soms houden pijnstillers je hoofdpijn in stand. Dit gebeurt bij triptanen bijvoorbeeld als je deze meer dan 10 dagen per maand gebruikt. Ook is het belangrijk dat er met regelmaat een week tussen je medicatie gebruik zit. Zelfs het gebruik van een pijnstiller per dag en dat twee of meer keer in de week langer dan drie maanden, kan leiden tot medicatie-afhankelijke hoofdpijn. Je neuroloog kan je soms vragen eerst te stoppen met alle medicatie om medicatie-afhankelijke hoofdpijn uit te sluiten en zo mogelijk van je chronische hoofdpijn af te komen. Dit is een zwaar proces waar veel mensen tegenop zien. In dit artikel lees je meer over wat je kunt verwachten, welke dingen je kunnen helpen en wat belangrijk is.
De eerste maand is achter de rug.
Daar zitten we dan. De eerste week zit erop. De kop is er af. Vanaf vandaag heb ik 1 week van de 2 maanden ontwennen gehad. Vooral de eerste dagen waren vreselijk zwaar. Ik heb de afgelopen dagen bijgehouden en er lang over getwijfeld of ik deze notities zou publiceren. Ik heb uiteindelijk besloten deze inderdaad te verwerken in een artikel. Waarom? Omdat deze blog is opgericht om anderen te steunen en van informatie te voorzien. Ik wil daarom een zo'n eerlijk mogelijk weergave geven van wat je kunt verwachten wanneer je besluit te stoppen met pijnstillers. Tevens geeft dit ook een helder beeld voor de sociale omgeving. Houdt wel in gedachten dat elk ontwenningsproces anders is. Het verschilt van persoon tot persoon dus het zou bij jou anders kunnen lopen maar over het algemeen wordt de eerste week als het zwaarste ervaren en ervaren de meeste mensen in grote lijnen vergelijkbare klachten.
Zoals sommige van jullie al weten, ga ik binnenkort stoppen met mijn medicatie gebruik. Oftewel, stoppen met de triptanen. In dit artikel lees je waarom ik dit nu al voor de tweede keer doe!
Dit ervaringsverhaal gaat over een vrouw van 32 jaar die kampt met chronische clusterhoofdpijn. Clusterhoofdpijn is relatief zeldzaam maar wel erg hevig die in aanvallen voorkomt. De pijn zit aan een kant van het hoofd, rond het oog. Er bestaan twee verschillende vormen; episodische clusterhoofdpijn die in de vorm van aanvallen komt van enkele weken tot maanden waarna ze weer verdwijnen, en chronische clusterhoofdpijn waarbij deze rustperiodes er niet zijn. Onderstaand verhaal gaat over deze laatste en erg heftige vorm van clusterhoofdpijn.
Chronisch ziek zijn valt niet mee. Het is niet alleen een aanslag op je lichaam maar ook psychisch kan het zijn tol eisen. Mensen met een chronische lichamelijke aandoening die jonger zijn dan 65 jaar hebben veel vaker psychosociale problemen dan de gemiddelde Nederlander. Dit zijn met name problemen op het gebied van seks, relatie en werk.
Een lezeres van onze site kampt met een vorm van migraine en dagelijkse spanningshoofdpijn. Dit heeft een grote impact op haar leven. Hierbij vertelt zij haar verhaal:
Ken je dat? Je almaar schuldig voelen? Omdat je niet mee kan naar dat feestje, een afspraak moet afzeggen (alweer), de wasmand al dagen uitpuilt, je vaak om hulp moet vragen of simpelweg omdat je ziek bent? Veel mensen die chronisch ziek zijn kampen met schuldgevoelens. Schuldgevoelens ten opzichte van hun kinderen, hun partner, collega’s, vrienden en/of familie. Ook ik heb hier vaak last van. In dit artikel bespreken we enkele handvaten die kunnen helpen bij het omgaan met schuldgevoelens.
We hebben het al vaker gezegd, chronisch ziek zijn heeft niet alleen een grote impact op de zieke maar ook op diens sociale omgeving, vooral het gezin. Steun van de mensen om je heen is van groot belang. Wanneer je gezondheid je soms in de steek laat, moet je nu eenmaal regelmatig een beroep doen op je omgeving. Ik vertel in dit artikel over mijn gezin en sociale omgeving, en ben daarbij ook benieuwd naar die van jullie.
Zij die kampen met een chronische ziekte hebben vaak al alles uit de kast gehaald om iets te vinden wat hun symptomen kan verlichten. Je probeert immers alles om van je klachten af te komen. Ook ik heb samen met mijn ouders en/of partner in de loop der jaren stad en land afgezocht op zoek naar iets wat die altijd aanwezige hoofdpijn kon verminderen. Hieronder vertel ik wat ik al geprobeerd heb, daarnaast ben ik erg benieuwd naar jullie zoektocht en ervaringen.