Ervaringsverhaal: atypische chronische hoofdpijn

Gepubliceerd op 15 maart 2020 om 09:52

In deze serie van ervaringsverhalen is het vandaag de beurt aan de 20-jarige Liza om haar verhaal te doen. Haar hobby's zijn paardrijden, wandelen, fotograferen en leuke dingen doen met vrienden. Daarnaast studeert ze aan het Prinsentuin College in Breda. Helaas kampt ze ook met atypische chronische hoofdpijn, wat het er niet altijd gemakkelijker op maakt.

 

Hoofdpijn

'Ik was 15 toen ik opeens opstond met hoofdpijnklachten. Ik zat toen nog op de middelbare school en wilde eigenlijk niet naar school met zo'n heftige hoofdpijn. Mijn moeder gaf me twee paracetamols in de overtuiging dat het dan zo over zou zijn. Maar dat ging het helaas niet. De hoofdpijn bleef aanhouden waardoor ik uiteindelijk bij de huisarts terecht kwam en uiteindelijk in het ziekenhuis. Een paar jaar en heel veel medicijnen verder, zijn we erachter gekomen dat het atypische chronische hoofdpijn is.

 

Schuldgevoel

Ik lig dagelijks plat met deze hoofdpijn. Soms gaat het 3 dagen goed en soms maar 1 dag. Alle medicijnen die ik krijg of heb gehad werken maar een paar dagen of helemaal niet. Dit maakt dat het voor mij moeilijk is om dingen van te voren af te spreken met mensen of om bijvoorbeeld kaartjes te kopen voor een festival. Het steeds af te moeten zeggen vond ik in het begin erg lastig. Ik zeg ook altijd 'sorry' wanneer ik weer niet kan. Ik weet dat ik dat eigenlijk helemaal niet hoef te zeggen want de mensen om mij heen weten ervan maar ik vind het fijn om 'sorry' te zeggen want daarna is mijn schuldgevoel altijd wat minder. 

Ik voel me vaak ook verdrietig als ik weer een afspraak af moet zeggen. Mijn verdriet voelt vooral mijn moeder heel erg. Zij wordt ook verdrietig als ik weer met hoofdpijn op de bank lig. 

 

Positief

Na de zomervakantie ben ik weer begonnen met een nieuwe studie op een nieuwe school, waar ik het heel erg naar mijn zin heb. Ik heb leuke klasgenoten en sta onder begeleiding van iemand die mij extra zorg en hulp kan bieden tijdens mijn studie. Ook ben ik begonnen met een nieuwe leuke stage waar ik de hele dag met paarden bezig kan zijn. Ik heb mijn stagebegeleider nog niet vertelt over mijn chronische hoofdpijn en hoeveel last ik hiervan heb maar dat ben ik nog wel van plan. 

Ik probeer altijd positief te blijven, wat er ook gebeurd. Ik haal mijn positiviteit dan ook uit de dagen dat ik me redelijk goed voel en uit de mensen en dieren om mij heen. Ik ben gek op paarden, daar ben ik dan ook vaak te vinden. Dit vrolijkt mij op, net als onze hond. Ik ben graag in de buitenlucht en probeer daarom ook altijd om een stuk te gaan wandelen als ik hoofdpijn heb. 

De toekomst

Wat ik in de toekomst wil gaan doen weet ik nog niet. Ik hoop dat ik dan een eigen bedrijf heb met paarden en natuurlijk dat ik dan geen hoofdpijn meer heb. Ik weet niet of dat gaat lukken maar ik hoop dat er tegen die tijd iets is uitgevonden wat voor mij het wondermiddel gaat zijn. 

Wat ik zou willen meegeven aan mensen die net als ik kampen met een chronische ziekte is proberen positief te blijven, wat er ook gebeurd. En ga veel naar buiten, daar knap ik in ieder geval altijd van op!' 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.