Een week geleden was ik klaar met het 10 weken durende traject bij Revalis. Ondanks dat er flinke zware dagen en weken tussen zaten, zijn de 10 weken omgevlogen.
Ik kijk er met een positief gevoel op terug. Ik ben erg blij dat ik dit traject ben aangegaan en wil het iedereen aanraden die net als ik kampen met chronische pijn/ziekte. Bij Revalis richten ze zich alleen op patiënten met chronische klachten die zo'n beetje 'uitbehandeld' zijn. Dit maakt dat zij erg deskundig en professioneel te werk gaan. Ze weten waar ze het over hebben. Het doel is niet jouw ziekte of klachten te genezen maar er mee te leren omgaan. Je krijgt verschillende therapieën die jou hierbij helpen. Zo is er veel aandacht voor zingeving. Hoe kun je toch gelukkig zijn, ondanks je klachten en ondanks het feit dat je misschien niet alles kunt doen wat je zou willen zoals bijvoorbeeld werk, studie of bepaalde hobby's. Je gaat echt op ontdekkingstocht om erachter te komen welke dingen in het leven je belangrijk vind en hoe je hier invulling aan kunt geven, ook met je beperkingen. De vraag is dus niet 'of' maar 'hoe'.
Ook is er aandacht voor negatieve gedachten en schuldgevoelens. Er is ruimte voor alles wat jij wil bespreken. Daarom is het ook zo fijn dat voorafgaand aan het traject er tijdens de intake doelen worden opgesteld waarbij je kunt aangeven welke zaken voor jou belangrijk zijn. Hier wordt regelmatig op teruggekomen en er zijn steeds evaluaties om te kijken hoe het gaat. De verschillende disciplines overleggen en rapporteren onderling constant waardoor elke discipline weet waar ergens in het traject je staat en wat je al besproken of behandeld hebt.
Na de 10 weken is het natuurlijk niet opeens klaar. Je hebt een hoop dingen geleerd die je vanaf dan zelf in de praktijk moet zien te brengen. Dit zal waarschijnlijk een levenslang proces zijn met vallen en opstaan. Gun jezelf dat! Ook is er een mogelijkheid tot nazorg waarbij je nog een of meerdere gesprekken kunt hebben bij Revalis.
Wat ik heb geleerd en waar ik aan ga werken, is een hele hoop, maar in grote lijnen:
- Wat zijn mijn kernwaarden en hoe kan ik hier invulling aan geven, denk aan waardering, verbondenheid, eerlijkheid, familie enz.
- Zelfcompassie, mezelf meer leuke en fijne dingen gunnen en lief zijn voor mezelf
- Bewustwording van een kritische stem en hoe deze niet de overhand te laten nemen
- Omgaan met schuldgevoelens
- Loslaten van perfectie
- Gedachten zijn geen feiten, hier afstand van nemen
- Meer in het moment leven door bijvoorbeeld yoga oefeningen, mindfullness en ademhalingsoefeningen
- Kwetsbaarheid durven tonen en hier de voordelen van zien
- Meer denken in mogelijkheden in plaats van beperkingen. Niet de vraag 'of' maar 'hoe'
- Ontdekken wat ik allemaal leuk vind om te doen, hobby's creëren
Al deze dingen samen zullen ervoor zorgen dat ik mijn ziekte steeds beter zal kunnen accepteren. dit neemt niet weg dat er nog steeds moeilijke dagen of periodes zullen zijn waarin je er gewoon ontzettend van baalt. Dit geeft niets, niemand is elke dag 'happy de peppy'. Als je ook zulke dagen/periodes kunt accepteren en weet dat je die aankunt, kom je al een heel eind.
Mocht je naar aanleiding van dit artikel nog vragen hebben, mag je me die altijd stellen!
Reactie plaatsen
Reacties