Wanneer je kampt met chronische pijn en ongemakken, is het soms moeilijk positief te zijn. Geen enkel mens is elke dag positief maar wanneer je chronische ziekte een groot deel van je leven bepaald en het elke dag terug komt, is deze positiviteit nog moeilijker te vinden en vooral vast te houden. Terwijl positiviteit volgens onderzoek een gunstig effect kan hebben op pijn. Maar hoe doe je dat dan?
Het valt vaak niet mee. Chronisch ziek zijn. Het is er altijd en beïnvloed daarmee je kwaliteit van leven. Het heeft een impact op allerlei gebieden, denk aan; sociaal, gezin, werk, financiën en vooral ook het geestelijk welzijn. Maar het is er nu eenmaal, en daarmee moet je zien te dealen. Maar dat is nu juist vaak erg moeilijk. Het gaat soms met vallen en opstaan. En iedereen doet dit op zijn/haar eigen manier.
Een diagnose accepteren is niet altijd makkelijk. Soms kamp je al lang met vervelende en vage klachten en dan kan een diagnose soms een opluchting zijn. De puzzelstukjes vallen in elkaar en er is een gevoel van erkenning. Wanneer dan eindelijk die langverwachte diagnose er is, kan de juiste behandeling worden ingezet. Maar wat als de oorzaak onbekend is en er eigenlijk geen behandeling is?
Chronisch ziek zijn valt niet mee. Het is niet alleen een aanslag op je lichaam maar ook psychisch kan het zijn tol eisen. Mensen met een chronische lichamelijke aandoening die jonger zijn dan 65 jaar hebben veel vaker psychosociale problemen dan de gemiddelde Nederlander. Dit zijn met name problemen op het gebied van seks, relatie en werk.
Ken je dat? Je almaar schuldig voelen? Omdat je niet mee kan naar dat feestje, een afspraak moet afzeggen (alweer), de wasmand al dagen uitpuilt, je vaak om hulp moet vragen of simpelweg omdat je ziek bent? Veel mensen die chronisch ziek zijn kampen met schuldgevoelens. Schuldgevoelens ten opzichte van hun kinderen, hun partner, collega’s, vrienden en/of familie. Ook ik heb hier vaak last van. In dit artikel bespreken we enkele handvaten die kunnen helpen bij het omgaan met schuldgevoelens.
